Zondagochtend … pikdonker buiten … gemopper aan de andere kant van het bed omdat de wekker al voor de 3e keer afloopt … zal dan toch maar eens opstaan zeker?
Ik kruip van onder mijn donsdeken, en kijk naar de wekker die vrolijk staat te blinken op 5 uur. Aaargh … wat een trainer lijden kan?
Een sleepactie tot aan de douche, in de hoop dat het water me wat zal opkikkeren. Helaas… mijn slaapkop geraakt niet weggespoeld.
Op dit uur werkt mijn verstand nog niet optimaal en het is dan ook even zoeken naar mijn Gymflex-training.
Maar goed dat ik gisteren onze acro-gereedschapskist en de cd-tjes al heb klaargelegd want anders zou ik nu mijn hele huis overhoop moeten halen.
Een half uur later wordt mijn Berlingo volgeladen met sportzakken en gymnasten en vertrekken we richting De Panne, 175 km langs donkere, lange en eentonige autostrades.
Om half 8 kan de pret dan eindelijk echt wel van start gaan.
Opwarmen op een acrowedstrijd is altijd een kwestie van “struggle for life“ en ook in De Panne is het niet anders. Met ongeveer 65 formaties tegelijk op 12m op 12m dansen, tumblen en acrodelen uitvoeren, daar wordt een mens wel wakker van.
Onze 2 juniorenteams in het C-niveau waren als eerst aan de beurt.
Voor Frea Diddens was het haar eerste acrowedstrijd ooit. Spannend!
De hartslag schoot de hoogte in toen ze met hun dans startten … .
Balansdeel 1 … tijdsfoutje … tempodeel 1 … super … balansdeel 2 … oef, geen tijdsfout …. en zo ging het maar door en werd ik hoe langer, hoe meer tevreden over hun eerste optreden!
Jammer van nog enkele technische foutjes in hun acrodelen die punten kostten, maar daaraan wordt er de komende 2 weken hard gewerkt.
Vorig seizoen stonden Mira Cools, Sylvia Sleeckx en Laura Bessems ook al in één team samen en dit jaar willen ze potten breken in het C-niveau.
Ging dit in De Panne al lukken? Fingers crossed …
Alles zag er heel goed uit, tot hun eerste balansdeel waar het helemaal mis ging. Laura schoof uit en weg waren de goede resultaten. Heel jammer want hun scores van de technische en artistieke juryleden lagen hoog. Volgende keer beter!
Ondertussen hield ons seniorenteam met Jitske Van den Broek, Nelia Metner en Pim Verdaet de concurrentie in de gaten in de opwarmruimte. De stress sloeg daarmee ongenadig toe want dit zijn vooral zeer ervaren formaties die zelden fouten maken.
Maar dit trio bewees dat ze ondanks alle kriebels in de buik toch bestand waren tegen de druk en turnden een pracht van een oefening. Als beloning kregen ze zeer hoge technische en artistieke punten en een super totaal van 22.05.
De concurrenten beten één voor één op deze score hun tanden stuk … we droomden al van het podium!
Dat er toch nog één formatie was die beter deed, kon de pret van de mooie 2e plaats niet drukken! Zilver, dubbel en dik verdiend!
De kippen waren al lang op stok toen we de stadspoorten van Mechelen passeerden … tijd om in mijn zetel te kruipen en mijn hartspier wat rust te gunnen na een dag van veel trainersstress!
Tot binnen 2 weken op de eerste provinciaal voorronde in Oud-Turnhout!
Groetjes,
Inge
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten