17u op een bus, het doet wat met een mens. Zowel jong als oud werden vanochtend een beetje verfrommeld wakker in ons reizend etablissement. Sommigen zouden verbaasd zijn, wij ondertussen niet meer, maar de kids waren weer superbraaf op de bus.
Dat het hier in Italië een beetje heel warm is, bleek uit de thermometer om half zeven in de ochtend die toen al 26°C aangaf.
Rond tienen arriveerden we in Riccione. Eerst wat administratie in orde brengen en toen kwam de grote verrassing dat we niet 1 hotel hadden maar wel 2. Gelukkig vlak naast elkaar! Problemen zijn er om op te lossen en de kamers werden netjes verdeeld.
Het ene hotel was reeds volledig klaar met zijn kamers, hoera hoera, het andere hotel daarentegen … tja dat duurde iets langer. Valiezen werden in de inkomhal gezwierd, bikini’s werden bovengehaald (zwembroeken natuurlijk ook :-)) en we trokken met de hele bende richting strand.
Nu een publiek strand vinden hier in Riccione, ik kan u vertellen, het is niet simpel. Björn nam de leiding en bracht ons kilometers ver op een geweldig stuk strand. Allez ja kilometers … het leken er in ieder geval heel veel in deze warmte.
Het was verschrikkelijk heet daar op het strand. Onze voeten verschroeiden tijdens het zoeken naar een vrij plekje. De zee was dan ook een welgekomen afkoeling voor elk deel van ons oververhitte lijf. Het koele water deed onze zware busreis snel vergeten. Al snel waren we de helden in het water. Salto’s, handstanden … en het publiek was zeer tevreden.
Smeren was vandaag duidelijk de boodschap. Iedereen verbruikte haast een volledige bus zonnecrème om niet te verbranden. En als we het achteraf bekijken, veel rode huidjes kwamen er niet aan te pas.
Om 16u konden we dan eindelijk op onze kamers. Uitpakken, douchen en chillen waren onze 3 hoofdactiviteiten.
Om half zeven werden we getrakteerd op een heerlijke maaltijd. Lasagna als voorgerecht en frietjes met een lekker vleesje en wat rauwkost als hoofdgerecht. Onze buikjes lieten merken dat het prima was.
Na het eten trokken we gekleed in onze 3 belgische kleuren richting optocht. Het was wat lang wachten en zoals gebruikelijk muisden we er voor het einde van de openingsshow tussenuit met de hele bende. Na zo een zware dag vonden we dat we echt al wel een ijsje verdiend hadden :-)
Enfin, ondertussen ligt iedereen in dromenland…
Tot morgen!!! Ciao!!!!!!
O ja, we zijn best wel een beetje blij dat Spanje gewonnen heeft want nu is het hier heeeeeeeel rustig :-)
Voor de foto's is het nog even wachten tot morgen.
Karen en haar tricolorebende
Geen opmerkingen:
Een reactie posten