Niet zo simpel, als je weet dat mijn kennis van turnen zich beperkt tot wat ik zelf op school geleerd heb. Voor de zoveelste keer onderneem ik nog maar eens een poging.
De inleiding is niet moeilijk. Dat lukt me nog wel. Even naar de site van Gymfed surfen en copy - paste doet al het werk.
“Op 20 februari organiseerde TK Sta Paraat - P.H.H. Hasselt de eerste provinciale voorronde Artistieke Gymnastiek Dames, niveaus A en I, voor de provincie Limburg. Deze wedstrijd vond plaats in Sporthal Alverberg en stond ook open voor gymnasten uit de provincies Antwerpen, Vlaams Brabant en West- en Oost-Vlaanderen.”
En daar stopt het dus. Spieken op de blog van Gymflex helpt me ook niet echt verder. Ik kan niet schrijven over hoe goed of minder goed sommige oefeningen waren, over een objectieve of subjectieve jury, … het is me allemaal onbekend.
Dan maar schrijven over wat ik wel weet en gezien heb. PV 1 AGD AI (what’s in a name) bekeken door de ogen van een moeder. Het is eens iets anders.
Zondagmorgen sta ik, pijnlijk vroeg, op om alles voor te bereiden voor het vertrek naar Hasselt. Inderdaad Limburg, de andere kant van België. Turnende kinderen, je moet er wat voor over hebben.
Ik kan meerijden met een andere mama en de heenrit verloopt gezellig. Op de achterbank zitten de kinderen uitgelaten te kletsten.
Af en toe hoor je “ Ik ben een stresskieken” maar die indruk geven ze niet echt. De stress van de laatste dagen lijkt wel bij de meeste al een flink stuk getemperd.
Wanneer we aankomen in de sporthal Alverberg, is er al heel wat volk aanwezig. Het doet je wel iets. Alle gymnasten in “uniforme” kledij, een grote zaal en veel publiek. Brons, zilver of goud maakt op dat moment niet veel uit. Je bent trots op je kind ongeacht wat ze presteert vandaag.
Onze meisjes laten zich niet van de wijs brengen door het hele gebeuren en geven een relaxte indruk. Hier en daar zie je enkele ernstige gezichtjes, maar het valt me op dat er toch ook heel wat kinderen zijn die zichtbaar genieten. De onze moeten daar zeker niet voor onderdoen. Veel gegiechel maar toch ook ernst als er geturnd dient te worden.
Kristien (bruine) heeft ze goed voorbereid.
Dan begint de wedstrijd. Onze pupillen beginnen met de grondoefening gevolgd door de sprong, brug en balk. Hier en daar loopt er wel eens iets mis, maar ze doen het prachtig. Gevallen, oefening mislukt? Moedig blijven ze verder turnen.
De wedstrijd neemt de hele voormiddag in beslag. Ik ben verbaasd over hoe geduldig onze meisjes op hun beurt wachten en geconcentreerd kunnen blijven.
Rond het middaguur volgt de prijsuitreiking. Die wil ik jullie zeker niet onthouden. Tenslotte hebben ze daarvoor geturnd. Karo, Lexie en Elien behaalden brons. Sofie en Margot zilver. Brons of zilver ze stralen allemaal.
Voor hun inzet, gedrevenheid, discipline en volharding verdienen ze voor mij allemaal goud.
Wanneer mijn dochtertje ’s avonds in haar bed kruipt en in slaapt valt met haar bronzen medaille in haar hand. Dan zie ik dat het goed was.
Groetjes,
Helga
Geen opmerkingen:
Een reactie posten